Сачыненне на тэму «Дзе нараджаецца роднае слова»

Дзе нараджаецца роднае слова?

Дзе нараджаецца роднае слова

На кожным кутку нашай зямлі, дзе б’ецца беларускае сэрца, жыве наша мова. Яна жыве на розны лад: у штодзённай мове людзей, у нашых народных песнях і казках, у школьных падручніках і ўзорных творах літаратуры. Нарэшце, яна проста жыве ў генах нашых народаў, каб праз пакаленьні передавацца з вуснаў ўсіх наступных пакаленьняў. Аднак, гэта слова не проста збор літар, яно змяшчае ў сабе душу народа, яна адражае нашыя традыцыі, гісторыю і нашу ідэнтычнасць. Гэта адраджаецца ў нашых песнях, нашых прыказках, у нашай мове, якая прывялае нас да нашай гісторыі і культуры.

Таму што наша мова ёсць сэрца нашай нацыі, мы павінны захоўваць яе і моцна падтрымліваць. Кожны з нас можа прыняць удзел у гэтай спраўе, у тым ліку, кірую можна зрабіць, гэта сачыць за тым, каб наша мова жыла і расцягвалася.

Беларуская літаратура пройшла цяжкі шлях, перш чым дасягнуць сваіх высакіх пікаў развіцця. Сёння мы з гонарам і ўзнагароджаннем згадуем імя Ефрасінні Полацкай, Францыска Скарыны, Кірылы Тураўскага, Міколы Гусоўскага і іншых выдатных прадстаўнікоў нашай літаратуры. Гэтыя людзі пасеялі першыя зерніцы, з якіх пачалі расці моцныя дрэвы нашай мовы і літаратуры.

Мацінская мова, родная мова. Гэтак ласкава і шаноўна мы называем гэты бесцэнны духоўны скарб. Пра прыгажосць і багацце роднага слова, пра яго вялікае значэнне ў жыцці чалавека выказваліся такія выдатныя гістарычныя і культурныя дзеячы Беларусі, як Францішак Багушэвіч, Алаіза Пашкевіч і іншыя. Усталёўку і развіццё беларускай літаратурнай мовы, яе грамадскую і эстэтычную годнасць ўзвышэнню займалі Янка Купала і Якуб Колас, Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч і Максім Багдановіч, Васіль Быкаў, Ўладзімір Караткевіч і многія іншыя пісьменнікі Беларусі.

Мовная культура беларускага народу выдатна і непаўторная. Яна прапісана ў душы нашага народу, у яго непаўтаральнай песнявой спадчыне, у афарбаваных міфамі легендах, казках, мудрых прыказках, загадках, магічных замовах і г.д. Гэтыя моўныя скарбы раскрываюць перад намі гісторыю нашага народу, гавораць пра яго сацыяльны інтэлект, звязваюць нас з маральнымі і эстэтычнымі каштоўнасцямі, якія былі створаныя нашым народам за стагоддзі, дапамагаюць нам зразумець яго філасофію і мастацкія вобразы.

Любоў і павагу да мовы нашых предкаў трэба выхоўваць з маленства. Сваёй унутранай культурай бацькі павінны паказваць прыклад сваім дзецям. Кожны маленькі беларус павінен ведаць роднае слова, плённа вывучаць яго. У многім пачатак гэтаму даюць, канешне ж, настаўнікі. На ўроках роднай мовы і літаратуры дзеці адкрываюць цудоўны свет беларускай пісьменнасці, яе адметнасць. Настаўнікі вучаць паважаць мову, любіць яе, шанаваць кнігу і друкаванае слова. Нягледзячы на актыўнае развіццё сучасных электронных носьбітаў інфармацыі, кніга, усё ж такі, не страчвае сваёй актуальнасці, дастойна вытрымлівае канкурэнцыю.

Мова — невыпадковы выбар кожнага чалавека, якая неабходная для яго існавання. Некаторыя асобы, з любоўю і павагай адносяцца да сваёй роднай мовы і гатовы абаронваць яе на ўсе лады. Яны шануюць мову за яе прыгажосць і мяккасць, бо зразумела, што яна самая прыгожая і лепшая ў свеце. І на гэтым пункце маем права згадзіцца з імі.

Калі мы паглядзім на гісторыю, можам пабачыць, што мова мае вялікую значнасць для кожнай культуры і народа. Гэта не проста набор слоў, але і спосаб, якім людзі выказваюць свае думкі, пачуцці, эмоцыі, культурныя традыцыі і гісторыю. Таму, калі мы старажытныя пісьменныя творы і літаратуру, мы можам зразумець значэнне нашай мовы і яе ўплыв на нашу культуру і гісторыю.

Таксама, мова мае важнасць для злучэння людзей. Калі мы размаўляем на адной мове, мы можам лягчэйша зразумець адно аднаго і павялічыць сваю камунікацыю. Гэта таксама дапамагае ўзаемадзеянню на розных геаграфічных тэрыторыях, дзе людзі гавораць рознымі мовамі.

У канцы канцоў, мова мае пераважнае значэнне ў нашым жыцці, і мы павінны даглядаць за яе бяспекай і развіццём. Гэта важна не толькі для нас, але і для нашых наступных пакаленьняў.